Lang leve de vrijmarkt

Hallo! Ja, ik leef nog!
Ik wilde al langer weer stukjes gaan schrijven op de blog, maar het duurde me bijna 2 jaar om uit de babybubble te komen. De komst van de kleine heeft grote invloed op mijn leven. Maar daarover vertel ik een andere keer meer.Afgelopen weekend was Koningsdag. Ik kan mijn grootste liefhebberij uitoefenen: rommelmarkten afstruinen!

De afgelopen jaren bezocht ik de markten in Rotterdam en Delft. Maar de laatste keren bestond mijn buit voornamelijk uit speelgoed en oude kinderboeken voor de kleine. Ik wilde weer mooie prullaria voor mezelf scoren. Danny van  Go With The Vlo schreef een verslag over de vrijmarkt in Amsterdam Zuid. Hij is mijn grootste aartsrivaal. Nee, geintje. Hij is super aardig! Samen met hem rommelmarkten is altijd lachen geblazen.
Maar sinds ik zijn verslag had gelezen wilde ik naar de Apollolaan in Amsterdam. De dagen voor de V(rijmarkt)-day hield ik de weerberichten goed in de gaten. Maar het leek erop dat de hele dag zou regenen. O nee! Is het nog de moeite waard om de lange reis te maken voor een paar verregende zielige hoopje spullen. Danny stelde me gerust: weer of geen weer, er is altijd mooi spul daar.
Om 6:30 stonden we klaar voor de start. Mijn lichaam vol adreline sjeeste ik door de vrijmarkt. Wat een verademing. Dit keer niet alleen speelgoed, boeken, kleren en kleine prulletjes. Maar ook grote meubels, en veel ervan. Ja, er zitten handelaren tussen het gewone volk. Maar de prijzen zijn niet belachelijk hoog. En grote kans dat je op de einde van dag voor een prikkie mee mag nemen.
Mijn eerste buit, een grote spiegel voor 22,50 die bijna net zo groot is als ik. Dopamine vertroebelde mijn denkvermogen. Ik dacht op dat moment niet na hoe ik de spiegel mee zou nemen naar huis. Ik kon alleen denken aan allerlei schatten die rondom Amsterdam Zuid rondlagen op kleedjes.Uiteindelijk vond ik nog een zware glazen vaas voor 2 en een gebreide nar voor 1,50 voor de kleine man. Ook al zag ik vele mooie spullen, ik had geen eigen vervoer. Dan ben je wel genoodzaakt tot formaat Frakta tas om je spullen mee te nemen. Gelukkig kon ik weer met iemand meerijden naar Rotterdam. Het doemscenario van mezelf met de grote spiegel in een overvolle trein waarop elke beweging een mogelijkheid heeft tot een breuk  kwam gelukkig niet uit.
Volgend jaar ben ik er weer! Met een bus!